dinsdag 12 augustus 2014

Kittens


Het is weer eens zover. 19 juli heeft de zwerfpoes weer drie kleine kitten in een oud broedblok gelegd. Na een kleine drie weken heb ik ze meegenomen en verder met de fles groot gebracht. Inmiddels willen ze echt geen fles meer en eten ze zelf. Ik ben nog twee nachten voor ze het bed uit geweest, maar ik krijg er echt geen druppel melk in. Dus dat is snel klaar. En dat vind ik niet erg.


Grote zus Minoes zorgt weer voor ze alsof het haar eigen kinderen zijn. Het verbaast me telkens weer hoe makkelijk zij dat doet. Ze heeft zelf nog nooit een nestje gekregen maar weet precies wat ze doen moet. Als de kittens gegeten hebben likt Minoes over hun buikje. Als de kittens weglopen en ze kunnen de weg niet terug vinden pakt Minoes ze in hun nekvel en brengt ze terug naar de Bench. Of ze maakt een beetje brommend geluid en gaat over de kitten heen staan. Samen lopen ze dan terug naar hun plekje. Zo lief om te zien.

Inmiddels is de zwerf moeder poes al wel een beetje minder schuw. Hopelijk kunnen we haar nu eindelijk vangen en haar laten steriliseren voor ze weer een nestje krijgt. Het wordt steeds moeilijker om een goed tehuis voor ze te vinden. Inmiddels zijn de meeste vrienden en kennissen wel voorzien van een lief poezebeest. Wat ik telkens terug hoor over "mijn" kitten is dat ze zo ontzettend aanhankelijk en slim zijn. Dat komt waarschijnlijk omdat ze van kleins af aan met de fles groot gebracht worden en toch opgroeien met 7 andere volwassen katten.

Moesten mijn eigen katten de eerste keren dat ik een nestje meenam niets van de kleintjes weten, nu komen de meeste nieuwsgierig kijken. Alleen onze oude rode brompot "Norrie" moet echt niets hebben van het kleine grut. Hij bekijkt het op grote afstand en zorgt wel dat de kleintjes niet bij hem in de buurt kunnen komen. De eerste dagen zoemt, blaast en bromt hij zelfs tegen mij. Na een paar dagen geeft hij het lawaai maken op maar wil duidelijk niets van de kittens weten.

Mocht je interesse hebben in een kitten of een goed tehuis weten laat het me dan horen.

Liefs Anita